Czy wszystkie przedmioty używane w firmie można zaliczyć do środków trwałych? Jakie są najczęstsze błędy popełniane przy klasyfikacji majątku w firmie? W tym artykule omówimy, co można, a czego nie można zaliczyć do środków trwałych oraz jakie są najczęstsze błędy wychwytywane przez księgowych.
Co można zaliczyć do środków trwałych?
Środki trwałe to aktywa, które firma wykorzystuje w swojej działalności przez okres dłuższy niż rok. Jak informuje Everte, należą do nich między innymi budynki, maszyny, pojazdy, sprzęt komputerowy oraz meble biurowe. Aby przedmiot mógł być zaliczony do środków trwałych, musi spełniać kilka kryteriów: musi być używany w celu prowadzenia działalności gospodarczej, mieć określoną wartość początkową, a także być użytkowany przez dłuższy okres czasu, zazwyczaj powyżej jednego roku. Dodatkowo, przedmioty te powinny być kompletne i zdatne do użytku.
Czego nie można zaliczyć do środków trwałych?
Nie wszystkie przedmioty mogą być jednak zaliczone do środków trwałych. Przede wszystkim, aktywa, które są przeznaczone do sprzedaży w normalnym toku działalności gospodarczej, takie jak zapasy, nie mogą być klasyfikowane jako środki trwałe. Również przedmioty, które mają krótki okres użytkowania, na przykład materiały biurowe czy drobny sprzęt, nie spełniają kryteriów środków trwałych. Koszty związane z wynajmem, leasingiem operacyjnym oraz koszty remontów i napraw również nie mogą być zaliczane do środków trwałych, ponieważ nie zwiększają one wartości majątku trwałego firmy.
Środki trwałe a leasing w księgowości
Leasing to popularna forma finansowania, która pozwala firmom na użytkowanie środków trwałych bez konieczności ich bezpośredniego zakupu. W przypadku leasingu finansowego, przedmiot leasingu jest ujmowany jako środek trwały w bilansie leasingobiorcy. Oznacza to, że firma korzystająca z leasingu finansowego musi uwzględnić przedmiot w swoich księgach rachunkowych jako aktywa oraz amortyzować jego wartość przez okres użytkowania. Leasingobiorca rozpoznaje również zobowiązanie wobec leasingodawcy, które jest spłacane w ratach leasingowych. Amortyzacja oraz odsetki od zobowiązania leasingowego są ujmowane jako koszty operacyjne, co wpływa na wyniki finansowe firmy. W przypadku leasingu operacyjnego, przedmiot leasingu nie jest ujmowany jako środek trwały w bilansie leasingobiorcy. Zamiast tego, raty leasingowe są traktowane jako koszty operacyjne i ujmowane bezpośrednio w rachunku zysków i strat. Leasingodawca pozostaje właścicielem przedmiotu leasingu i to on dokonuje amortyzacji. Dzięki temu, leasingobiorca może korzystać z aktywa bez konieczności jego uwzględniania w bilansie, co może być korzystne z punktu widzenia płynności finansowej oraz wskaźników finansowych firmy.
Najczęstsze błędy wychwytywane przez księgowych
Kancelarie rachunkowe często zauważają, że firmy popełniają błędy przy klasyfikacji środków trwałych, co w następstwie może prowadzić do nieprawidłowego rozliczania amortyzacji i zniekształcenia wyników finansowych. Jednym z najczęstszych błędów jest niewłaściwe określenie wartości początkowej środka trwałego, na przykład nieuwzględnianie kosztów transportu, montażu czy instalacji, które powinny być dodane do wartości początkowej aktywa. Innym częstym błędem jest klasyfikowanie drobnych przedmiotów o niskiej wartości jako środki trwałe, co jest niezgodne z zasadami rachunkowości. Księgowi podkreślają również, że istotne jest regularne przeglądanie i aktualizowanie rejestru środków trwałych, aby upewnić się, że wszystkie aktywa są właściwie sklasyfikowane i amortyzowane. Ważne jest także, aby firma stosowała jednolite kryteria klasyfikacji środków trwałych i była konsekwentna w ich stosowaniu. Dzięki temu można uniknąć błędów i zapewnić, że wyniki finansowe firmy są dokładne i zgodne z rzeczywistością. Prawidłowa klasyfikacja środków trwałych jest pomocna w rzetelnym prowadzeniu księgowości. Świadomość tego, co można, a czego nie można zaliczyć do środków trwałych, pozwala na lepsze zarządzanie majątkiem firmy i zapewnia zgodność z przepisami rachunkowymi. Kancelarie rachunkowe zalecają regularne przeglądy i aktualizacje rejestru środków trwałych oraz stosowanie jednolitych kryteriów klasyfikacji, aby uniknąć nieprawidłowości i zniekształceń w sprawozdaniach finansowych.